INFORMACJE WSTĘPNE
Pacjent, u którego podejrzewa się chorobę nowotworową, musi być jak najszybciej zdiagnozowany. Jeśli podejrzenie zostanie potwierdzone, chory musi niezwłocznie rozpocząć leczenie.
Pacjenci onkologiczni – ze względu na rodzaj schorzenia – muszą być otoczeni szczególną opieką. W ich przypadku czas ma bardzo duże znaczenie. Dlatego od 1 stycznia 2015 r. pacjenci z podejrzeniem nowotworu są leczeni w ramach szybkiej terapii onkologicznej. Szybka terapia onkologiczna ma na celu sprawne i szybkie poprowadzenie pacjenta przez kolejne etapy diagnostyki i leczenia. Przeznaczona jest dla wszystkich pacjentów, u których lekarze podejrzewają lub stwierdzą nowotwór złośliwy. Szybka terapia onkologiczna ma poprawić dostępność diagnostyki i leczenia nowotworów złośliwych i usystematyzować proces diagnostyczno-terapeutyczny. Będzie to możliwe dzięki wprowadzeniu karty diagnostyki i leczenia onkologicznego oraz wyznaczeniu maksymalnych terminów na realizację poszczególnych etapów leczenia. Zniesienie limitów na diagnostykę i leczenie nowotworów ma usprawnić ten proces. Korzyści, które przyniesie wdrożenie pakietu onkologicznego:
- skrócenie kolejek dla pacjentów z podejrzeniem nowotworu,
- uporządkowanie procesu diagnostyki i leczenia pacjenta,
- wprowadzenie szybkiej diagnostyki i kompleksowego leczenia,
- zmniejszenie śmiertelności pacjentów onkologicznych,
- obniżenie kosztów leczenia, dzięki wykryciu choroby we wczesnym stadium.
KARTA DILO
Karta diagnostyki i leczenia onkologicznego jest nieodłączną częścią szybkiej terapii onkologicznej. Pełni rolę skierowania, które umożliwia rozpoczęcie leczenia w ramach szybkiej terapii onkologicznej. Dzięki niej diagnostyka i leczenie onkologiczne są jasno określone, a pacjent ma zagwarantowaną kompleksową opiekę medyczną na każdym etapie choroby. Od 1 stycznia 2015 r. karty diagnostyki i leczenia onkologicznego może wydawać:
- lekarz podstawowej opieki zdrowotnej (POZ), jeśli będzie podejrzewał u pacjenta nowotwór złośliwy,
- lekarz specjalista w poradni ambulatoryjnej (AOS), jeśli zdiagnozuje taką chorobę,
- lekarze specjaliści zatrudnieni w oddziałach szpitalnych – w przypadku potwierdzenia podczas hospitalizacji zdiagnozowania nowotworu złośliwego u pacjenta.
LEKARZ POZ
Podstawowa diagnostyka i szybka decyzja
- Pacjent, który odczuwa dolegliwości, zgłasza się do swojego lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. Ten wykonuje badanie podmiotowe i przedmiotowe, a jeśli to konieczne, kieruje na inne badania - znajdujące się w jego koszyku świadczeń gwarantowanych. Na podstawie wyników podejmuje dalsze decyzje, także o tym, czy konieczna jest wizyta pacjenta u lekarza specjalisty.J
- Jeśli lekarz podstawowej opieki zdrowotnej na podstawie wykonanych badań uzna, że skierowanie pacjenta do specjalisty jest konieczne, wydaje kartę diagnostyki i leczenia onkologicznego, tzw. DiLO.
- Karta jest własnością pacjenta, zastępuje skierowanie i dokumentuje cały proces diagnostyki i leczenia.
LEKARZ SPECJALISTA
Potwierdzenie nowotworu i określenie jego stadium
- Lekarz specjalista podejmuje decyzję o potrzebie skierowania pacjenta na diagnostykę wstępną, celem potwierdzenia lub wykluczenia nowotworu, a jeśli to konieczne - na diagnostykę pogłębioną, aby określić typ wykrytego nowotworu i stopień jego zaawansowania.
- Diagnostyka wstępna służy potwierdzeniu lub wykluczeniu nowotworu, postawieniu diagnozy.
- Diagnostyka pogłębiona ma na celu określenie typu wykrytego nowotworu, stopnia zaawansowania, oraz liczby i miejsc ewentualnych przerzutów.
- Łączny czas na wykonanie diagnostyki wstępnej i pogłębionej, uwzględniający dodatkowy tydzień na przemieszczenie się pacjenta wraz z dokumentacją medyczną pomiędzy podmiotami udzielającymi świadczeń, nie powinien przekraczać 9 tygodni.
- Do realizacji pakietu włączono prawie wszystkie zakresy ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, ale nie wszystkie poradnie specjalistyczne, mające umowę z NFZ, realizują również pakiet onkologiczny.
Poradnie specjalistyczne objęte pakietem onkologicznym:
- audiologiczna i foniatryczna
- chirurgii dla dzieci
- chirurgii klatki piersiowej
- chirurgii ogólna
- chirurgii onkologicznej
- chirurgii szczękowo-twarzowej
- dermatologiczna i wenerologiczna
- endokrynologiczna
- endokrynologiczna dla dzieci
- gastroenterologiczna
- gastroenterologiczna dla dzieci
- gruźlicy i chorób płuc
- gruźlicy i chorób płuc dla dzieci
- ginekologiczna dla dziewcząt
- hematologiczna
- hepatologiczna
- nefrologiczna
- nefrologiczna dla dzieci
- neurochirurgiczna
- neurochirurgiczna dla dzieci
- neurologiczna
- neurologiczna dla dzieci
- okulistyczna
- onkologiczna
- onkologiczna i hematologiczna dla dzieci
- otolaryngologiczna
- otolaryngologiczna dla dzieci
- położniczo-ginekologiczna
- urologiczna
SIEĆ DIAGNOSTYCZNO-TERAPEUTYCZNA
Kompleksowa opieka i skoordynowane leczenie
Lekarz specjalista kieruje pacjenta ze zdiagnozowanym nowotworem na tzw. konsylium, właściwe dla danego umiejscowienia nowotworu. Wybór miejsca leczenia należy do pacjenta.
- Konsylium, w którego skład wchodzi onkolog kliniczny, radioterapeuta, chirurg i radiolog, a w którym może uczestniczyć także psycholog, pielęgniarka bądź inny pracownik medyczny, decyduje o sposobie i harmonogramie leczenia oraz wybiera osobę nadzorującą, tzw. koordynatora.
- Koordynator nie musi być lekarzem, ale jest uczestnikiem konsylium. Towarzyszy pacjentowi aż do zakończenia leczenia. Zadaniem koordynatora jest wsparcie informacyjne, administracyjne i organizacyjne, w tym pomoc w komunikacji między pacjentem, a zespołem terapeutycznym.
Koordynuje proces leczenia pacjenta onkologicznego. Wspiera pacjenta informacyjnie, administracyjnie i organizacyjnie i pomaga mu komunikować się z lekarzami. Jego głównym zadaniem jest zapewnienie przepływu informacji na wszystkich etapach terapii, tak aby leczenie było dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta. - Czas na zebranie się konsylium i rozpoczęcie leczenia nie powinien przekroczyć 2 tygodni od dnia zgłoszenia się pacjenta do szpitala.
- Pacjent jest objęty w szpitalu kompleksowym leczeniem, co oznacza, że szpital musi mu zapewnić (w tym w ramach współpracy z innymi świadczeniodawcami) wszystkie niezbędne świadczenia.
MONITORING PO ZAKOŃCZENIU LECZENIA
Program stałej opieki
- Po zakończeniu leczenia koordynator przekazuje pacjenta (wraz z dokumentacją oraz zaleceniami) pod opiekę specjalisty. Jeśli wyniki badań nie wykazują pogorszenia stanu zdrowia, pacjent - z programem stałej opieki długofalowej - kierowany jest do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, który staje się ponownie lekarzem prowadzącym.
PAKIET ONKOLOGICZNY