INFORMACJE WSTĘPNE

Pacjent, u którego podejrzewa się chorobę nowotworową, musi być jak najszybciej zdiagnozowany. Jeśli podejrzenie zostanie potwierdzone, chory musi niezwłocznie rozpocząć leczenie.

Pacjenci onkologiczni – ze względu na rodzaj schorzenia – muszą być otoczeni szczególną opieką. W ich przypadku czas ma bardzo duże znaczenie. Dlatego od 1 stycznia 2015 r. pacjenci z podejrzeniem nowotworu są leczeni w ramach szybkiej terapii onkologicznej. Szybka terapia onkologiczna ma na celu sprawne i szybkie poprowadzenie pacjenta przez kolejne etapy diagnostyki i leczenia. Przeznaczona jest dla wszystkich pacjentów, u których lekarze podejrzewają lub stwierdzą nowotwór złośliwy. Szybka terapia onkologiczna ma poprawić dostępność diagnostyki i leczenia nowotworów złośliwych i usystematyzować proces diagnostyczno-terapeutyczny. Będzie to możliwe dzięki wprowadzeniu karty diagnostyki i leczenia onkologicznego oraz wyznaczeniu maksymalnych terminów na realizację poszczególnych etapów leczenia. Zniesienie limitów na diagnostykę i leczenie nowotworów ma usprawnić ten proces. Korzyści, które przyniesie wdrożenie pakietu onkologicznego:

• skrócenie kolejek dla pacjentów z podejrzeniem nowotworu,
• uporządkowanie procesu diagnostyki i leczenia pacjenta,
• wprowadzenie szybkiej diagnostyki i kompleksowego leczenia,
• zmniejszenie śmiertelności pacjentów onkologicznych,
• obniżenie kosztów leczenia, dzięki wykryciu choroby we wczesnym stadium.

 

KARTA DILO

Karta diagnostyki i leczenia onkologicznego jest nieodłączną częścią szybkiej terapii onkologicznej. Pełni rolę skierowania, które umożliwia rozpoczęcie leczenia w ramach szybkiej terapii onkologicznej. Dzięki niej diagnostyka i leczenie onkologiczne są jasno określone, a pacjent ma zagwarantowaną kompleksową opiekę medyczną na każdym etapie choroby. Od 1 stycznia 2015 r. karty diagnostyki i leczenia onkologicznego może wydawać:

• lekarz podstawowej opieki zdrowotnej (POZ), jeśli będzie podejrzewał u pacjenta nowotwór złośliwy,
• lekarz specjalista w poradni ambulatoryjnej (AOS), jeśli zdiagnozuje taką chorobę,
• lekarze specjaliści zatrudnieni w oddziałach szpitalnych – w przypadku potwierdzenia podczas hospitalizacji zdiagnozowania nowotworu złośliwego u pacjenta.

 

LEKARZ POZ

Podstawowa diagnostyka i szybka decyzja

• Pacjent, który odczuwa dolegliwości, zgłasza się do swojego lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. Ten wykonuje badanie podmiotowe i przedmiotowe, a jeśli to konieczne, kieruje na inne badania - znajdujące się w jego koszyku świadczeń gwarantowanych. Na podstawie wyników podejmuje dalsze decyzje, także o tym, czy konieczna jest wizyta pacjenta u lekarza specjalisty.
• Jeśli lekarz podstawowej opieki zdrowotnej na podstawie wykonanych badań uzna, że skierowanie pacjenta do specjalisty jest konieczne, wydaje kartę diagnostyki i leczenia onkologicznego, tzw. DiLO.
• Karta jest własnością pacjenta, zastępuje skierowanie i dokumentuje cały proces diagnostyki i leczenia.

 

LEKARZ SPECJALISTA

Potwierdzenie nowotworu i określenie jego stadium

• Lekarz specjalista podejmuje decyzję o potrzebie skierowania pacjenta na diagnostykę wstępną, celem potwierdzenia lub wykluczenia nowotworu, a jeśli to konieczne - na diagnostykę pogłębioną, aby określić typ wykrytego nowotworu i stopień jego zaawansowania.
  
  • Diagnostyka wstępna służy potwierdzeniu lub wykluczeniu nowotworu, postawieniu diagnozy.
  • Diagnostyka pogłębiona ma na celu określenie typu wykrytego nowotworu, stopnia zaawansowania, oraz liczby i miejsc ewentualnych przerzutów.
• Łączny czas na wykonanie diagnostyki wstępnej i pogłębionej, uwzględniający dodatkowy tydzień na przemieszczenie się pacjenta wraz z dokumentacją medyczną pomiędzy podmiotami udzielającymi świadczeń, nie powinien przekraczać 9 tygodni.
• Do realizacji pakietu włączono prawie wszystkie zakresy ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, ale nie wszystkie poradnie specjalistyczne, mające umowę z NFZ, realizują również pakiet onkologiczny.

Poradnie specjalistyczne objęte pakietem onkologicznym:

• audiologiczna i foniatryczna
• chirurgii dla dzieci
• chirurgii klatki piersiowej
• chirurgii ogólna
• chirurgii onkologicznej
• chirurgii szczękowo-twarzowej
• dermatologiczna i wenerologiczna
• endokrynologiczna
• endokrynologiczna dla dzieci
• gastroenterologiczna
• gastroenterologiczna dla dzieci
• gruźlicy i chorób płuc
• gruźlicy i chorób płuc dla dzieci
• ginekologiczna dla dziewcząt
• hematologiczna
• hepatologiczna
• nefrologiczna
• nefrologiczna dla dzieci
• neurochirurgiczna 
• neurochirurgiczna dla dzieci
• neurologiczna
• neurologiczna dla dzieci
• okulistyczna
• onkologiczna
• onkologiczna i hematologiczna dla dzieci
• otolaryngologiczna
• otolaryngologiczna dla dzieci
• położniczo-ginekologiczna
• urologiczna

 

SIEĆ DIAGNOSTYCZNO-TERAPEUTYCZNA

Kompleksowa opieka i skoordynowane leczenie

Lekarz specjalista kieruje pacjenta ze zdiagnozowanym nowotworem na tzw. konsylium, właściwe dla danego umiejscowienia nowotworu. Wybór miejsca leczenia należy do pacjenta.

• Konsylium, w którego skład wchodzi onkolog kliniczny, radioterapeuta, chirurg i radiolog, a w którym może uczestniczyć także psycholog, pielęgniarka bądź inny pracownik medyczny, decyduje o sposobie i harmonogramie leczenia oraz wybiera osobę nadzorującą, tzw. koordynatora.
• Koordynator nie musi być lekarzem, ale jest uczestnikiem konsylium. Towarzyszy pacjentowi aż do zakończenia leczenia. Zadaniem koordynatora jest wsparcie informacyjne, administracyjne i organizacyjne, w tym pomoc w komunikacji między pacjentem, a zespołem terapeutycznym.
  Koordynuje proces leczenia pacjenta onkologicznego. Wspiera pacjenta informacyjnie, administracyjnie i organizacyjnie i pomaga mu komunikować się z lekarzami. Jego głównym zadaniem jest zapewnienie przepływu informacji na wszystkich etapach terapii, tak aby leczenie było dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta.
• Czas na zebranie się konsylium i rozpoczęcie leczenia nie powinien przekroczyć 2 tygodni od dnia zgłoszenia się pacjenta do szpitala.
• Pacjent jest objęty w szpitalu kompleksowym leczeniem, co oznacza, że szpital musi mu zapewnić (w tym w ramach współpracy z innymi świadczeniodawcami) wszystkie niezbędne świadczenia.

MONITORING PO ZAKOŃCZENIU LECZENIA

Program stałej opieki

• Po zakończeniu leczenia koordynator przekazuje pacjenta (wraz z dokumentacją oraz zaleceniami) pod opiekę specjalisty. Jeśli wyniki badań nie wykazują pogorszenia stanu zdrowia, pacjent - z programem stałej opieki długofalowej - kierowany jest do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, który staje się ponownie lekarzem prowadzącym.

 

PAKIET ONKOLOGICZNY